Tekir , Gökhan Namlı - Vursunlar (Roman Version)

Seni kurşuna dizmek varken
Adına kaç dize dizdim bilsen
Yoluna sermeye geldim güller
Ama o bahçeye girmiş eller

Aşk, tek hecelik ilişki
Doğruya erişemedin; yalana iliştin
Baş edemedik, itiştik
Ömrüme kefil olanım; kafama tetikmiş

Kaybolduğum gecelerde
Ya da güldüğüm resimlerde
Bulsunlar, seni bulsunlar

Hani kurduğum düşüm nerde?
Onu öptüğün köşelerde
Beni de vursunlar
Beni vursunlar

Bal gibi gülüşüme çatlarlar benim
Eski de düşmanım hayran şimdi
Anca da konuşun hep arkamdan
Kaliten nerde be markaysan?
Otur ağla be haline
Güldüm ahaline senin
Aklın gitti ya gördün de mahallede beni
Yol aldı bu çocuk yan sen derdine
Seni takmayışım zaten etti ya öyle bi deli

Çektiğimde elini döndün çöplüğüne
Tenhada denk gelme kalabalık öttüğüne
Konu bensem acık geri dursunlar
Beni değil düşmanları vursunlar

Kaybolduğum gecelerde
Ya da güldüğüm resimlerde
Bulsunlar, seni bulsunlar

Hani kurduğum düşüm nerde?
Onu öptüğün köşelerde
Beni de vursunlar
Beni vursunlar