Tekir , Gökhan Namlı - Vursunlar (Roman Version)

Seni kurşuna dizmek varken

Adına kaç dize dizdim bilsen

Yoluna sermeye geldim güller

Ama o bahçeye girmiş eller



Aşk, tek hecelik ilişki

Doğruya erişemedin; yalana iliştin

Baş edemedik, itiştik

Ömrüme kefil olanım; kafama tetikmiş



Kaybolduğum gecelerde

Ya da güldüğüm resimlerde

Bulsunlar, seni bulsunlar



Hani kurduğum düşüm nerde?

Onu öptüğün köşelerde

Beni de vursunlar

Beni vursunlar



Bal gibi gülüşüme çatlarlar benim

Eski de düşmanım hayran şimdi

Anca da konuşun hep arkamdan

Kaliten nerde be markaysan?

Otur ağla be haline

Güldüm ahaline senin

Aklın gitti ya gördün de mahallede beni

Yol aldı bu çocuk yan sen derdine

Seni takmayışım zaten etti ya öyle bi deli



Çektiğimde elini döndün çöplüğüne

Tenhada denk gelme kalabalık öttüğüne

Konu bensem acık geri dursunlar

Beni değil düşmanları vursunlar



Kaybolduğum gecelerde

Ya da güldüğüm resimlerde

Bulsunlar, seni bulsunlar



Hani kurduğum düşüm nerde?

Onu öptüğün köşelerde

Beni de vursunlar

Beni vursunlar